Seven Pounds

Inarritu'nun tarzını tam olarak benimsemese de hikayenin ana hatları itibariyle " farklı hayatların kesiştiği, yabancıların aslında pek de yabancı olmadığı, ağdalı müzikli ve durgun sahnelerle dolu dram" türüne rahatlıkla girebilecek bir film Seven Pounds. Aslında hayatların kesişmesinden ziyade tek kişinin yalnızlığını, uğraşlarını ve hayatına bulaştığı insanları izliyoruz. Film yepyeni bir şey anlatmıyor tabi; life is unfair, aşık olduğun kişiler hayatlarını kaybetsinler ya da seni terk etsinler diye vardır, bir olaya sebep olma derecen ne olursa olsun pişmanlık peşini bırakmaz, hayatta devasa zor seçimler yapmadıkça hiç bir ilerleme kaydedemeyiz gibi tagline olabilecek şeyler söz konusu. "Yedi Yaşam, Yedi Yabancı, Bir Sır" çok daha Hollywood elbette.

Will Smith mükemmel bir yüz, mükemmel bir oyuncu. Pursuit of Happiness'daki işe kabul edilme sahnesinden sonra bu konu üzerine konuşmak yasaklandı gerçi ama harika ya tek kelimeyle. Kendisini takdir ediyor, yer yer iki saatlik süreye zorla uzatılmış gibi duran filmi tek başına sırtladığı için alkışlıyorum.

Jellyfish'li final sahnesi gereğinden fazla yaratıcı olmuşsa da sonu çok vurucu. 2 saat süre boyunca gerilim yükselmiyor belki (fazla tahmin edilebilir olması ve zaten verilen flashback'ler ve çok açık ipuçları) ama duygusal yoğunluk her geçen dakika artıyor ve bazen çaktırmadan gözleri de doldurtuyor. Ha bu tek başına Jesus Christ olma hadisesini I Am Legend'da da yapmıştı Will Smith, bu hadise biraz rahatsız edici olabilir.